บุรพาจารย์, บูรพาจารย์ หมายถึง ดู บุรพ-.
ดู บุรพ-.
น. ป้อม, หอ, วัง, เมือง. (ป. ปุร).
[-ถิมะทิด] น. ทิศตั้งอยู่เบื้องหน้า, ทิศตะวันออก. (ป. ปุรตฺถิมทิส).
ว. เก่า, ก่อน, เช่น คําบุราณท่านว่าไว้เป็นครู. (สังข์ทอง). (ป., ส.ปุราณ).
[บุรานะ-] น. เมียที่มีอยู่ก่อนบวช. (ป.).
น. เจ้าเมือง; (กลอน) เมืองใหญ่. (ส. ปุรินฺทฺร; ป. ปุรินฺท).
[บุริมมะ-, บุริม-] ว. ตะวันออก; ก่อน. (ป. ปุริม; ส. ปุรสฺ + อิม).